Op 11 januari vond de PACT Practice 3.3 plaats via een nieuw digitaal platform met als thema De Diepte In. Onze Belgische collega’s, Gunilla de Graef en Judy van den Thoren, van sCan&Do waren de gastsprekers. Net zoals in het eerste seizoen van PACT namen ze ons mee de diepte in en confronteerde ze ons met ons eigen perspectief en hielden ons een spiegel voor. Dit kon dit keer niet fysiek zoals in het eerste seizoen maar via een nieuw digitaal platform.

Het platform waar de Aanjagers, Critical friends en de Gastsprekers elkaar hebben ontmoet heet Roooms en is een Utrechts Initiatief. Het platform is ontwikkeld door Mike Verbruggen en stond nog in de kinderschoenen. Na wat haken en ogen konden wij rondlopen in een daadwerkelijk virtueel conferentie gebouw.

Hieronder hebben wij een verslag van een van onze Critical friends van de PACT Practice met als gast sprekers sCan&Do.

Critical Friend: Ebru Aydin

Critical Friend Ebru Aydin

Op  maandag 11 januari was de eerste PACT Practice van 2021. We zaten in Roooom, een Utrechtse variant van Zoom met diverse ‘rooms’ waar je heen kon gaan. Zo verzamelden we in de Entree en verplaatsen ons naar de Grote Zaal voor de presentatie. In de pauze konden we ook programma volgen in de Kleine Zaal of in de foyer even bijpraten met anderen. De opkomst was hoog, dus de server vond dat in het begin een uitdaging. Later is dit opgelost en konden we mét beeld en geluid communiceren met elkaar. Ik merk dat ik online bijeenkomsten wel een uitdaging blijf vinden, omdat ik heel snel afgeleid ben. In het moment blijven en echt connecten met mensen vind ik best lastig. 

Deze middag werd verzorgd door sCan&do. Het idee was om de diepte in te gaan met elkaar. Op basis van foto’s verkenden we wat de diepte ingaan dan betekent voor de groep. In kleine groepjes bespraken we wat onze associaties waren bij de woorden diversiteit, inclusie, racisme, intersectionaliteit en dekoloniseren. Dit voelde voor mij persoonlijk niet echt de diepte ingaan, gezien het definiëren van de woorden diversiteit en inclusie vaker aan bod gekomen is. Mijn gedachten waren: komen we wel vooruit? Waarom lijken we nog steeds in de definitiefase te zitten, terwijl dit netwerk al twee jaar bestaat? Ik weet dat er nieuwe partners zijn en ik weet dat in bepaalde organisaties al stappen worden gezet, dus het ligt ook wel genuanceerder. Het voelde alleen wel een beetje of we weer terug bij af waren. In mijn groepje waren er mensen die voor het eerst van het woord intersectionaliteit hadden gehoord, dus zijn we wel terug bij af? We spreken ook niet vaak over racisme en dekoloniseren. Toen het gesprek net een beetje op gang kwam, moesten alweer stoppen i.v.m. de tijd. 

Mijn indruk was dat het instapniveau van de organisaties nogal kan verschillen. Hoe lang ben je al aanjager bij PACT? Ben je veel of weinig mee bezig met diversiteit en inclusie? Wat gebeurt er concreet binnen de organisatie en hoeveel draagvlak is er? De vraag die mij bezighield was: houd je rekening met verschillende instapniveaus of bouw je het programma voort met de aanjagers die vanaf het begin meedoen? Is het inclusief om je vooral te richten op de organisaties die vanaf het begin al aanjager zijn? Ik moet denken aan het onderwijs en lessen die je ontwerpt een klas met diverse niveaus. Je differentieert dan in een les op het niveau van kennis of vaardigheden. Is dat ook iets om bij een PACT Practice te doen? Een plenaire deel met kennis voor iedereen en daarna ga je door in kleine groepjes met gelijkgestemden, dus met mensen die ongeveer in dezelfde fase van het inclusieproces zitten. Zo kunnen organisaties onderling vaker sparren en ervaringen uitwisselen, passend bij de fase waar ze in zitten. Dan hoop dat ik dat het beter lukt om samen de diepte in te gaan.